Ποιηματάκι (my very ancient Greek history :-p)

Διαβάζω πριν χρόνια

Αυτά που 'χω γράψει

Στην ίδια κρυψώνα

Δεν έχω αλλάξει

 

Κλεισμένη στο φόβο

Και ποιος να με ψάξει;

Τρομάζω στον πόνο

Μα μ’ έχει αγκαλιάσει

 

Το όνειρα δεν φτάνουν

Δε μου φτάνουν

Μα πάντα κάτι περιμένω

Πάντα περιμένω

Δεν αρχίζω να Ζω

Θέλω να ζω

 

Ο χρόνος κυλάει

Και δεν τον προφταίνω

Το χθες μου μιλάει

Στις σκέψεις μου μένω

 

Χάνω το τώρα

Κι εμένα με χάνω

Πετάω τα δώρα

Ποιόν παριστάνω;

 

Τα όνειρα δεν φτάνουν...